Een scheiding kan een moeilijk en verdrietig proces zijn voor alle betrokkenen. Gelukkig wordt in de meeste gevallen tussen partners overeenstemming bereikt over de gevolgen van de relatie beëindiging en worden de gemaakte afspraken dan vastgelegd in een echtscheidingsconvenant. Wanneer er (minderjarige) kinderen bij betrokken zijn wordt de regeling over de kinderen opgenomen in een ouderschapsplan.
Eind goed, al goed?
Helaas kunnen ook na de scheiding (en de bekrachtiging door de rechter van het echtscheidingsconvenant) meningsverschillen ontstaan die mogelijk ontaarden in conflicten. Bijvoorbeeld omdat een van beide exen het convenant niet naleeft. Weliswaar zijn alle afspraken die erin staan afdwingbaar, maar hoe realiseer je dat en wat zijn de gevolgen daarvan?
Levens van mensen veranderen!
Het kan ook zijn dat een van beide ex-partners het convenant wil laten herzien, bijvoorbeeld omdat zijn of haar situatie is gewijzigd.
Denk aan veranderde financiële omstandigheden, hetzij bij de alimentatieontvanger, hetzij bij de alimentatiebetaler. Stel dat een van beiden van baan veranderd of een nieuwe partner vindt waardoor een verhuizing naar een andere regio, ander land, onvermijdelijk is. Het probleem ontstaat wanneer de andere partner niet aan de herziening van afspraken wil meewerken.
Over het ouderschap wordt ook vaak gesteggeld: het ouderschapsplan wordt niet nageleefd, een van beiden houdt zich niet aan de zorg- en/of omgangsregeling, de ene ouder betrekt de andere ouder niet bij belangrijke beslissingen over het kind en ga zo maar door.
En wat als de alimentatieontvanger een nieuwe relatie aangaat en wil gaan samenleven? Het recht op partneralimentatie vervalt dan ‘van rechtswege’ en kan niet worden hersteld. U kunt zich voorstellen dat het verleidelijk is de samenleving (zo lang mogelijk) te verhullen. Welke middelen staan de alimentatieplichtige ter beschikking, bij een vermoeden hiervan?
Ook ná scheiding blijft overleg noodzakelijk!
Ik kan u helpen bij het oplossen van nieuwe conflicten ná de scheiding. Wanneer een dergelijke situatie aan mij wordt voorgelegd, zal ik eerst en vooral sturen op het onderzoek naar oplossingsmogelijkheden buiten de rechter. Meestal is dat ook zo afgesproken in het echtscheidingsconvenant en ouderschapsplan. Ik zie dat ex-partners zich daartoe vaak om een of andere reden (emotioneel) niet meer toe kunnen zetten. De ondersteuning van een ervaren deskundige kan mensen motiveren het overleg juist wél aan te gaan in de wetenschap dat ze er niet alleen voor staan. Slechts wanneer hernieuwd overleg geen soulaas biedt, leggen we de kwestie aan de rechter voor.
Mijn ervaring is dat het in 95% van de gevallen niet zo ver komt. Mocht een conflict ná scheiding spelen neemt u dan contact met mij op voor advies.