“Overlegscheiding kan goed werken, op voorwaarde dat beide partijen meewerken.”
Aan het woord is Harold (62), industrieel ondernemer, met een afzetmarkt over vrijwel de hele wereld. Aan stoppen met werken denkt Harold nog niet, hij vindt het ondernemen veel te leuk en houdt van een uitdaging op zijn tijd.
Dat is ook precies waardoor de eerste barstjes in zijn vorige relatie ontstonden. Zijn (inmiddels ex-) vrouw stuurde regelmatig aan op afbouwen met werken, plannen maken voor de tijd na het pensioen, lekker genieten van de oude dag. “Stel je voor dat één van ons ziek wordt, dan is alles voor niets geweest”. Harold zag dat anders. Samen dachten ze in heel verschillende richtingen en kwamen ze er niet uit. Ook relatietherapie bood geen soelaas, waardoor Harold uiteindelijk de eerste stap zette en het huis uitging.
Voor wat betreft de aanpak van de scheiding polste Harold mensen in zijn netwerk. “Als je kwaliteit wilt, vraag je het aan mensen die je vertrouwt”. Zo viel de naam van Marjon Habets en niet lang daarna reed hij naar Breda om kennis te maken.
Harold ging verwachtingsvol en met open vizier het gesprek in. “Hebben we een klik? Begrijpt Marjon mij?” Snel na het eerste gesprek besloten ze om het voorstel tot scheiden volgens de overlegscheidingsformule aan zijn ex-partner voor te leggen. Deze wees het in eerste instantie af, omdat ze er over wilde nadenken.
“In deze overlegscheiding hadden mijn ex en ik elk een eigen advocaat, elk een eigen financieel adviseur en dan was er nog een procesbegeleider die de regie hield. Ik ben blij dat ik deze vorm heb gevonden, Marjon Habets heeft mijn belangen goed behartigd.
Overlegscheiding kan naar mijn mening erg goed werken, op voorwaarde dat beide partijen zich eraan committeren. Echter een van de twee kan er altijd uitstappen, die houdt als het ware de sleutel tot succes in handen. Zodoende voelde ik mij soms in het proces gegijzeld.
De overlegscheiding heeft een breder doel dan alleen maar te komen tot een financiële regeling. In ons geval is het toch vooral een financiële afwikkeling geweest met weinig overleg en veel onderhandeling. Op zeker moment lag er een voorstel waarvan zes van de zeven betrokkenen overtuigd waren dat het een goede oplossing was en nog wilde mijn ex de knoop niet doorhakken. Uiteindelijk wist de procesbegeleider de doorbraak te bewerkstelligen door haar te wijzen op het alternatief van een rechtszaak, die mogelijk ongewenste consequenties voor haar met zich mee zou brengen.
Marjon Habets is de verbinder, de ‘lijm’ in de overlegconstructie. Zij houdt de partijen binnenboord als het ware. Tot mijn grote frustratie duurde het allemaal heel erg lang. Het is de verdienste van Marjon dat ze mij rustig hield (“blijf overleggen, geef het de tijd”) en dat ze enerzijds begrip voor de ander kweekte maar ook druk wist te leggen op de ander om tot overeenstemming te komen. Maar ook de procesbegeleider heeft een belangrijke rol gespeeld en gezorgd voor een goede samenwerking en communicatie.
Het kostte veel tijd en energie om tot overeenstemming te komen. Ik ben content met de regeling die tot stand is gekomen, ook financieel. Ik wilde per se dat mijn ex de levensstandaard die we hadden, kon continueren. Er is een behoorlijk vermogen overgegaan naar haar, waaronder onze woning en een vakantiewoning. Maar ik ben in zekere zin ook teleurgesteld: mijn ex-partner is niet tevreden en ze vindt de regeling onfatsoenlijk. De scheiding is een feit, maar zij heeft kennelijk moeite zich erbij neer te leggen. “
De naam van Harold is gefingeerd om privacy redenen, uiteraard is zijn echte naam bij ons bekend.